StelligeStelling Tijd; Het Bruto VK winstmarge is inherent aan de angstfactor.
Een prikkelende stelling op tafel! De aandacht. Laten we die eerst ”even” fileren en kijken of we de connectie tussen bruto verkoop winstmarge, angstfactor en dat koopgedrag met een hormoonkick kunnen ontrafelen.
Bruto verkoop winstmarge en angstfactor:
De bruto winstmarge (verkoopprijs min directe kosten, uitgedrukt als percentage van de omzet) is een puur financiële maatstaf die aangeeft hoe rendabel een product of dienst is vóór aftrek van overheadkosten.
De “angstfactor” is wat vager, bekend bij de gangbare boekhouders. maar laten we aannemen dat er gedoelt wordt op psychologische, marketingtriggers zoals angst, onzekerheid of sociale druk die koopgedrag aan en opjagen. Iedere kachel in de wka – het druppeleffect van iedere impact – ”moet” roken.
Er is geen *inherente* link tussen bruto winstmarge en angst, maar bedrijven kunnen angst wel slim benutten om verkoopprijzen (en dus marges) op te drijven. Denk aan marketing die inspeelt op FOMO (fear of missing out) aka the FEAR off loss, iets te gaan missen wat je waarschijnlijk nog nooit gehad hebt selfs, resulteert in koopziekte en onnodig extra werk, balans in prospects beleid en bennadering voorkomt dat. Of schaarste creatie (“nog maar 2 op voorraad!”). Hogere prijzen door urgente vraag kunnen de bruto winstmarge vergroten, maar dat hangt af van hoe effectief die angst wordt uitgebuit, oF ”normaal” wordt beNUT en of de inkoopkosten laag blijven.
**70% van de mensheid koopt om zich beter te voelen**: Dat klinkt méér als een plausibele claim, maar er is geen harde data die precies dat percentage bevestigt. Wel is het bekend dat emoties, zoals de behoefte aan comfort, status of veiligheid, sterk sturen op koopgedrag.
Studies in consumentenpsychologie (bijv. van Kahneman & Tversky) tonen aan dat mensen vaak kopen om negatieve emoties te verzachten of positieve te versterken. Retailtherapie is echt: shoppen geeft een dopamineshot, wat tijdelijk een goed gevoel oplevert. Als we aannemen dat 70% van de mensen dit doet, dan kan angst (voor sociale uitsluiting, gemis, etc.) inderdaad een driver zijn. Bedrijven spelen hierop in door producten te positioneren als oplossingen voor onzekerheden, wat de vraag en mogelijk de prijs opdrijft, en zo de winstmarge beïnvloedt.
Kopen en verkopen natuurlijk ook, triggert het beloningssysteem in je brein. Dopamine en soms oxytocine (bij “vertrouwde” merken) schieten omhoog bij een aankoop, vooral als die wordt gepresenteerd als iets dat je status, veiligheid of geluk boost. Dit is waarom impulsaankopen zo verleidelijk zijn. Marketing die angst of verlangen aanwakkert (bijv. “mis deze deal niet!”) versterkt dit effect, wat leidt tot meer verkopen en potentieel hogere marges als de prijsstrategie slim is.
**Kritische noot**: De stelling dat bruto winstmarge *inherent* aan angst is gekoppeld, is wat overdreven. Marge hangt vooral af van kostenstructuur en prijselasticiteit, niet direct van psychologische factoren. Maar angst kan wel indirect marges boosten door de bereidheid om te betalen te verhogen. De 70%-claim klinkt juicy, maar zonder bron blijft het speculatief. Hormonen spelen een rol, maar het is tijdloos, een middel, geen doel op zich. Wan-beleid is een ander, niet gewenst ”businessgame”.